Muzyka jest jak ubranie, z każdą porą roku zmieniamy ją i dostosowujemy do panującej na zewnątrz aury. Wszechogarniająca jesień za oknem, której krople deszczu uderzają o parapet potrzebują delikatnego rytmu i melodii, która ogrzeje nas w chłodne listopadowe wieczory.

Dla wielu osób zbliżający się okres jesienny jest czasem, w którym ciężar dnia codziennego wydaje się być szczególnie nie do zniesienia. Szaruga, chłód i deszcz jest przeważnie jedynym obrazem, który można dostrzec za zmokniętych szyb.

Często wybieraną metodą leczenia podczas tzw. jesiennej depresji jest sposób farmakologiczny. Reklamy na każdym kroku informują nas jak poradzić sobie z okresową chandrą, albo dodać sobie więcej energii zażywając kolejną pastylkę. Nie jest to jednak jedyna droga, którą można wybrać podczas zwalczania jesiennego przygnębienia i utraty sił witalnych.

Smutek, przygnębienie, rozdrażnienie i wszechogarniający chłód, który napływa niemalże z każdej strony jest przeważnie najczęściej pojawiającym się objawem w tzw. jesiennej depresji. Zamiast wybierać jeden z cudownych leków, warto spróbować zwalczyć deszczowego potwora kilkoma ciepłymi dźwiękami.

W walce z naszym jesiennym demonem może nam pomóc zaaplikowanie dużej dawki rozgrzewającego smooth jazzu, który niczym pędzel namaluje nam obraz gorącego lata. Kilka nut płynących z głośników może nas przenieść do innego miejsca dzięki magii jaką posiada muzyka.

Rozgrzewający jazz

Początki smooth jazzu można już zaobserwować w latch 60 XX wieku. Styl ten zapoczątkował Wes Montgomery oraz słynny producent Creed Taylor. W 1967 roku panowie nagrali takie utwory jak "A Day in the Life" i "Down Here on the Ground", a w 1968 roku "Road Song". Kompozycje składały się z lekkich form instrumentalnych dzięki czemu trafiały do słuchaczy popu oraz jazzu. Utwory te wyznaczyły nowe ścieżki w historii jazzu i rozpoczęły erę nowego stylu.

Wielu znawców oraz fanów jazzu tradycyjnego, uważa jednak, że smooth jazz jest jedynie ułomną formą swojego pierwotnego gatunku i styl ten skierowany jest do osób o płytkim guście muzycznym. Inni sądzą natomiast, że smooth jazz jest unowocześnioną formą jazzu i tacy uznani muzycy jak Pat Metheny, David Sanborn czy Marcus Miller często są z nim utożsamiani.

Słuchając smooth jazzowych kompozycji można w nich usłyszeć silny wpływ takich gatunków jak R&B, funk, rock, pop i wielu innych. Styl ten, w przeciwieństwie do innych odmian jazzu, skupia się bardziej na melodii niż improwizacji. Na jego charakterystykę składa się także kilka ważnych cech. Pierwszą z nich jest zazwyczaj powolne tempo grane w przedziale od 90-105 BPM, a najczęściej wykorzystywanym instrumentarium są gitara, instrumenty dęte, gitara basowa, automat perkusyjny oraz różne sample. Smooth jazz często łączy się także z muzyką elektroniczną tworząc w ten sposób chill out. Czasami wchodzi także w korelacje z hip-hopem oraz R&B i w efekcie powstaje urban jazz. Ta różnorodność brzmień oraz odmian, jakie reprezentuje smooth jazz, pozwala niemalże każdemu słuchaczowi na odnalezienie czegoś dla siebie.

Chris Botti

Chris Botti to amerykański trębacz smooth jazzowy urodzony 12 października 1962 roku w Corvallis w stanie Oregon. Jego matka była nauczycielką gry na pianinie, co w znaczącym stopniu wpłynęło na życie przyszłego artysty i już w wieku 10 lat młody Chris Botti rozpoczął naukę gry na trąbce.

Muzyk wzoruje się na wczesnych nagraniach Milesa Davisa oraz inspiruje się muzyką naszego wyśmienitego trębacza Tomasza Stańki. W jego twórczości można usłyszeć także duży wpływ muzyki klasycznej, rockowej oraz popu. Artysta podczas jednego z wywiadów przyznał, że jest również fanem Marilyna Mansona.

Artysta znany jest także jako muzyk sesyjny, współpracujący z wieloma muzykami. Grał on m.in. z takimi wykonawcami jak Aretha Franklin, Chaka Khan, Betty Midler, Bob Dylan i Paul Simon oraz The Brecker Brothers. Najbardziej znana jest chyba jednak jego współpraca ze Stingiem. Botti występował z nim podczas jego trasy "Brand New Day" w 2000 i 2001 roku. Muzycy nagrali również kilka wspólnych utworów, które znalazły się na płytach trębacza.

Artysta szczególną sympatią darzy także nasz nadwiślański kraj, gdzie wielokrotnie występował i ujmował publiczność swoją muzyką. Pierwszy koncert odbył się w 2005 roku w Warszawie. Rok później artysta ponownie pojawił się w stolicy i w Poznaniu. Kolejne jego występy obejmowały coraz więcej polskich miast i w 2008 roku wystąpił w Bielsko-Białej, Warszawie, Gdyni, Zabrzu, Poznaniu i Sopocie. W ostatnim mieście, u boku Chrisa Bottiego, na scenie pojawiła się polska wokalistka Anna Maria Jopek. Muzycy wspólnie wykonali wtedy standard jazzowy "My Funny Valentine". Rok po serii udanych koncertów artysta znowu postanowił odwiedzić nasz kraj w ramach trasy koncertowej promującej płytę "Chris Botti in Boston". Tym razem trębacz wystąpił w Łodzi, Zabrzu, Warszawie, Krakowie i Poznaniu. W 2011 roku Chris Botti był jedną z gwiazd festiwalu "Szczecin Plus Music Fest" w Szczecinie, a 1 lipca 2011 roku uczestniczył w koncercie "Tu Warszawa" inaugurującym polską prezydencję w Unii Europejskiej. W tym roku polscy fani muzyka także będą mogli go usłyszeć aż na 6 koncertach, które odbędą się w Poznaniu, Zabrzu, Warszawie, Wrocławiu, Gdyni i Szczecinie.

Kenny G

Kenneth Gorelick, lepiej znany jako Kenny G, to amerykański saksofonista i klarnecista urodzony 5 czerwca 1956 w Seattle. Jego wiodącym instrumentem jest saksofon sopranowy, ale gra również na altowym i tenorowym oraz na flecie. Przygoda artysty z saksofonem rozpoczęła się od programu "The Ed Sullivan Show" gdzie pierwszy raz usłyszał brzmienie tego instrumentu, które go oczarowało. Na jego edukację muzyczną miała wpływ jego matka, która wypożyczyła mu pierwszy saksofon, żeby mógł uczyć się na nim grać w domu. Młody artysta godzinami słuchał płyt wykonawców saksofonowych, próbując naśladować słyszane dźwięki.

Kenny G jako profesjonalny saksofonista rozpoczął swoją karierę, kiedy dostał pracę u Barry'ego White'a w Love Unlimited Orchestra. W 1982 roku podpisał natomiast umowę z wytwórnią Arista Records, jako solowy artysta. Przełomowym momentem w jego karierze było wydanie czwartego albumy "Duotones" w 1986 roku. Artysta ma również na swoim koncie wiele wydawnictw, na których gościnnie pojawiły się takie gwiazdy jak Whitney Houston, Natalie Cole i Aretha Frankin.

W 2003 roku, Kenny G został umieszczony na 25. miejscu najlepiej sprzedających się artystów w Ameryce. Muzyk w Stanach Zjednoczonych sprzedał ponad 48 milionów swoich albumów. W 1994 roku, Kenny G otrzymał statuetkę Grammy za najlepszą instrumentalną kompozycję zatytułowaną "Forever in Love".

Keiko Matsui

Keiko Matsui to japońska pianistka oraz kompozytorka grająca smooth jazz i new age. Artysta urodziła się 26 lipca 1961 roku w Tokio, a jej przygoda z pianinem rozpoczęła się już wieku 5 lat. Na jej edukację muzyczną miała wpływ matka, Emiko Doi, od której Keiko Matsui dostała pierwszy instrument na urodziny. Wczesne treningi skupiały się głównie na muzyce poważnej. W szkole średniej zainteresowała się jednak jazzem i zaczęła komponować własną muzykę. Artystka inspirowała się takimi artystami jak Stevie Wonder, Siergiej Rachmaninow, Maurice Jarre czy Chick Core.

W wieku 19 lat artystka dzięki firmie Yamaha pojechała do USA, aby nagrać debiutancki album. W Stanach Zjednoczonych poznała Kazu Matsui, który został producentem jej pierwszej płyty. Kazu i Keiko stworzyli nie tylko duet muzyczny, ale także życiowy. Gdy para się pobrała, Keiko przeprowadziła się do USA, a Kazu Matsui sprawował opiekę nad wszystkimi płytami swojej żony.

W 1987 r. Matsui nagrała swój debiutancki album "A Drop of Water" za pieniądze, które chciała przeznaczyć na miesiąc miodowy. Nazwa albumu, pochodzi od tytułu utworu piosenkarza Carla Andersona i została napisana ku pamięci tych, którzy zginęli w katastrofie wahadłowca Challenger. Sukces płyty doprowadził do zawarcia umowy z wytwórnią MCA Records, z którą artystka wydała dwa albumy.

W latach 90. można było zaobserwować znaczny wzrost popularności muzyki japońskiej artystki i sukces był widoczny szczególnie na międzynarodowych listach przebojów. Przykładem może być tutaj krążek "Sapphire", który trafił na drugie miejsce zestawienia współczesnych albumów jazzowych magazynu "Billboard", a płyta "Dream Walk" uplasował się na trzeciej pozycji. W 1997 roku Keiko Matsui była natomiast jedyną kobietą w pierwszej dziesiątce na liście współczesnych artystów jazzowych wg magazynu "Billboard".

Kolejne lata w karierze Keiko Matsui również przyniosły jej duży sukces. W 1999 i 2000 roku otrzymała m.in nagrodę Oasis dla najlepszego żeńskiego wykonawcy smooth jazzowego. Rok później jej album zatytułowany "Deep Blue" trafił na 1. miejsce listy współczesnych albumów jazzowych wg magazynu "Billboard" i utrzymał się na tej pozycji aż trzy tygodnie.

Sade

Sade to brytyjski zespół, który uformował się w 1983 roku. Nazwa grupy pochodzi od imienia wokalistki grupy - Sade Adu. W muzyce zespołu przeplata się wiele gatunków oraz stylów muzycznych. W kompozycjach grupy można usłyszeć m.in. wpływ smooth jazzu, R&B, soulu oraz soft rocka.

Grupa zadebiutowała w 1984 roku albumem "Diamond Life", który odniósł olbrzymi sukces w Wielkiej Brytanii zdobywając wiele prestiżowych nagród. Płyta cieszyła się również popularnością na rynku międzynarodowym i w Stanach Zjednoczonych, gdzie znalazła się na liście dziesięciu najlepiej sprzedających się płyt w kraju. Pod koniec 1985 roku zespół Sade wydał swój drugi album "Promise", który odniósł największy sukces w Wielkiej Brytanii i USA. W 1986 roku zespół zdobył nagrodę Grammy dla Najlepszego Nowego Artysty.

W 2010 roku zespół Sade wydał swój szósty studyjny album "Soldier of Love". Krążek trafił na sklepowe półki na całym świecie 8 lutego 2010 roku i zadebiutował na 4 pozycji w Wielkiej Brytanii, oraz zawędrował na szczyt listy przebojów w USA.

Marcin Nowakowski

Marcin Nowakowski to jeden z najlepszych polskich muzyków smooth jazzowych i saksofonistów. Artysta gra również na flecie, klarnecie, klarnecie basowym, fagocie, harmonijce oraz Electric Wind Instrument - EWI. Muzyk był także założycielem grupy Whoops, gdzie został zauważony przez basistę Wojtka Pilichowskiego, który zaprosił go do swojego solowego projektu. Współpraca zaowocowała wieloma koncertami oraz występem w zespole Woobie Doobie na Yamaha Days.

W 1997 roku, podczas nagrywania płyty "Puls" z Natalią Kukulską, Marcin Nowakowski przyjął propozycję Wojtka Olszaka i na stale związał się z grupą Woobie Doobie. Dalsza współpraca z zespołem i polską wokalistką przyniosły takie albumy jak "Autoportret" w 1999 roku i krążek "Tobie" wydany rok później.

Marcin Nowakowski odnajduje się w wielu gatunkach muzycznych. Przykładem tego może być hip-hopowa płyta "Autorytet" nagrana w 1999 roku z Funky Filonem oraz rozpoczęta w 2000 roku współpraca z muzykiem country Andrzejem Cierniewskim. 12 marca 2000 r. Marcin Nowakowski wziął udział w koncercie Marka Bilińskiego "Gniezno-2000-Dźwięk-Ogień-Światło-Kolor-1000 lat Zjazdu gnieźnieńskiego-Zjazd Pięciu Prezydentów".

W lipcu 2002 roku muzyk wziął udział w nagraniu muzyki do filmu "Biało-Czerwono-Czarny" Janusza Zaorskiego. Zimą tego samego roku Marcin Nowakowski, Josse Carreras, Natalia Kukulska i Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia wykonali utwór Cole Portera zatytułowany "Night and Day".

W 2005 roku przyszedł czas na pierwszy solowy sukces Marcina Nowakowskiego, którym został jego debiutancki album zatytułowany "Smooth Night". Singlowy utwór pochodzący z tego krążka odniósł duży sukces i pojawił się na najpopularniejszych kompilacjach muzycznych w Polsce, takich jak "Smooth Jazz Cafe 7" Marka Niedźwieckiego oraz "Pinacloada vol.3". W ramach promocji debiutanckiego krążka Marcin Nowakowski wystąpił także na festiwalu Wysokie Temperatury Filmowe w Kazimierzu Dolnym.

W kolorach tęczy

Smooth jazz nie jest jedynym stylem oraz gatunkiem muzycznym, który może poprawić nastrój w jesienne wieczory. Jest to jedynie jeden z promyków słońca mogący przedrzeć się przez szare chmury zawieszone za oknem. Ciepłe oraz zazwyczaj spokojne brzmienie, które jest zawarte w smooth jazzowych kompozycjach, może dla wielu osób okazać się chwilą radości przełamującą jesienny smutek.

Z racji tego, że muzyka dla wielu osób jest czymś bardzo osobistym i subiektywnym, a można wręcz powiedzieć intymnym, to przez każdego odbierana jest inaczej. Nie każdemu nastrój musi poprawić smooth jazz albo jedna z jego odmian. Nasz osobisty bagaż wspomnień decyduje przeważnie o tym jaką muzykę wybieramy, a skojarzenia jakie ona wywołuje, pozwalają nam poprawić nawet najgorszy humor wywołując ukryte za burzowymi chmurami słońce. Każdy musi więc poszukiwać, żeby odnaleźć swoje dźwięki, które wywołają uśmiech na jego twarzy.


Komentarze do Jesienny jazz

Napisz komentarz jako pierwszy(a)
Proszę się zalogować, aby napisać komentarz

Najlepiej ocenione w Muzykopedii

MusicNews

Marie w nowym singlu "Chewing Gum"

22 maj 2020

Marie w nowym singlu Chewing Gum

Marie w nowym utworze pt. "Chewing Gum" - to już trzeci singiel, promujący nadchodzącą...

SZUM & FYKES w premierze pierwszej EP-ki "Berave"

22 listopad 2019

SZUM & FYKES w premierze pierwszej EP-ki

Prawdziwa gratka dla fanów elektronicznego brzmienia od polskiego projektu SZUM & FYK...

Elektryczne Gitary powracają z nowym albumem!

22 listopad 2019

Elektryczne Gitary powracają z nowym albumem!

Elektryczne Gitary - zespół rozpoznawalny przez Polaków w niemal każdym wieku powraca...

Transsexdisco w jesiennej trasie koncertowej

6 listopad 2019

Transsexdisco w jesiennej trasie koncertowej 2019

Fani dobrego rocka i muzyki alternatywnej wciąż mają szansę posłuchać grupy Transsex...

Czytelnia

Streaming muzyki od Empik Music

22 maj 2020

Streaming muzyki od Empik Music

Empik - największa w Polsce sieć oferująca treści kulturalne i rozrywkowe udostępnił...

Przekroczyć granice

19 styczeń 2015

Zdjęcie: evelyn.co.uk

Wielokrotnie każdy z nas musiał przekroczyć granicę własnej wytrzymałości oraz walc...

Dwie drogi

20 październik 2014

Zdjęcie: broadwayworld.com/xlrecordings.com

Ostatni miesiąc przyniósł dwa eksperymenty muzyczne, które wywołały niemałe zamiesz...

bassAware Drop - Twój osobisty bas

10 listopad 2015

bassAware Drop - Twój osobisty bas

Urządzenie bassAware Drop to nowy rodzaj sprzętu audio, który możemy ubrać na siebie ...

Mike Tompkins czyli jednoosobowa orkiestra bez... instrumentów

24 listopad 2016

Mike Tompkins czyli innowacyjna acapella

Mike Tompkins to kandyjski muzyk, który tworzy muzykę acapella, wykorzystując jedynie s...

Xhail – nowy wymiar tworzenia muzyki

30 październik 2014

Zdjecie: xhail.com

Marzenie komponowania muzyki w czasie rzeczywistym, za pomocą nieograniczonych zasobów d...

Beatlemania za Żelazną Kurtyną cz.2

3 październik 2014

Zdjęcie: hallpic.com

Poznaj drugą część historii beatlemanii w ZSRR i dowiedz się więcej o tym jak muzyka...

UFO z Marsa? - lewitujący głośnik Bluetooth

21 styczeń 2015

Mars lewitujący głośnik

Rynek bezprzewodowych, przenośnych głośników ma się całkiem dobrze, zatem aby się w...

Podziel się muzyką!

Zobacz wszystkie utwory

Najnowsze w Muzykopedii

Subskrybuj kanały