Kaseta 8-ścieżkowa, Stereo 8 - ang. 8-track cartridge, rodzaj kasety magnetofonowej popularny przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych. Format zyskał początkowo dużą popularność w sprzęcie samochodowym co spowodowało, że we wrześniu 1965 roku firma Ford Motor Company zaczęła fabrycznie wyposażać swoje modele samochodów w odtwarzacze tego typu kaset. W 1966 roku także sektor domowego sprzętu audio zyskał możliwość użytkowania kaset 8-ścieżkowych przez wprowadzenie odtwarzaczy stacjonarnych oraz przenośnych. Format 8-ścieżkowy konkurował z innym podobnym technicznie systemem, 4-ścieżkową kasetą wprowadzoną na rynek przez kalifornijskiego biznesmena Earl'a Muntz'a. Ciesząc się dużą popularnością w latach siedemdziesiątych ostatecznie kaseta 8-ścieżkowa zwyciężyła w tej rywalizacji, jednak w późniejszych latach została wyparta z kolei przez kasetę typu Compact Cassette. W latach osiemdziesiątych ostatecznie przemysł fonograficzny przestał wspierać system kaset 8-ścieżkowych.

Cechy techniczne

Szerokość taśmy w kasecie 8-ścieżkowej wynosi 1/4 cala, a jej prędkość przesuwu to 3,75 cala na sekundę. Taśma w kasecie jest przewijana w ciągłej pętli i jest zwinięta na pojedynczym bębnie. W trakcie odtwarzania jest odwijana z wewnętrznego zwoju, przesuwana przed głowicą i nawijana na zwoju zewnętrznym co zapewnia odtwarzanie muzyki w trybie ciągłym. Taśma jest przewijana za rolki dociskowej będącej częścią kasety oraz wałek napędowy magnetofonu. Zgodnie z nazwą, na taśmie znajduje się 8 fizycznych ścieżek zorganizowanych w 4 stereofoniczne pary ścieżek z utworami dźwiękowymi. W miejscu łączenia końców taśmy znajduje się pasek umożliwiający rozpoznanie końca pętli przez magnetofon, w przypadku czego głowice są tak przesuwane, aby odtworzyć sąsiednią parę ścieżek.

8-ścieżkowy system doczekał się także wersji kwadrofonicznej, jednak nie zdobył znaczącej popularności.