Taśma szpulowa - obok taśmy w kasecie (kaseta magnetofonowa), drugi popularny system umożliwiający realizację nagrań na magnetycznej taśmie magnetofonowej. Taśma nawinięta jest pierwotnie na jednej szpuli i w takiej postaci jest przechowywana. W celu odtworzenia lub zapisu taśmy, szpulę umieszcza się na jednym z bębnów zwijających magnetofonu (w zależności od potrzeb lewym lub prawym), po czym na drugim bębnie dokłada się pustą szpulę i umieszczając taśmę w torze przesuwu, wolny koniec taśmy umieszcza się w specjalnej szczelinie mocującej pustej szpuli. Od tej pory możemy dokonywać odczytu, zapisu lub przewijania taśmy. W celu przechowania lub wymiany taśmy na inną, należy ją zwinąć na jednej ze szpuli i na identycznej zasadzie umieścić drugą szpulę z taśmą.

W zastosowaniach domowych najczęściej używano taśm o szerokości 0,25 cala i szybkości przesuwu 4.76, 9.52 lub 19.05 cm/s.
W zastosowaniach profesjonalnych używano magnetofonów o prędkościach przesuwu 38.1 i 76.2 cm/s nagrywających na taśmach magnetycznych o szerokości od 0.25 cala (6.25-6.3 mm) do 2 cali, umożliwiających jednoczesny zapis nawet do 48 niezależnych sygnałów dźwiękowych (tak zarejestrowane zwane były "ścieżkami" lub "śladami" – stąd też określenia magnetofonów: dwu-/cztero-/ośmio-/16-/24-/32-/48- śladowe – bądź w wypadku konstrukcji zapisujących jednocześnie więcej niż 4 niezależne "kanały" – magnetofony "wielośladowe").