SVCD, Super Video Compact Disc - oznaczany często także jako Super Video CD, cyfrowy format zapisu obrazu i dźwięku na płycie kompaktowej. Opracowany pod koniec lat 90 XX wieku przez China Recording Standards Committee, był następcą formatu VCD. Podstawową cechą odróżniającą go od swojego poprzednika było zastosowanie o wiele lepszego kodowania obrazu MPEG-2.

Wybrane parametry

Video

• Kodowanie: MPEG-2
• Rozdzielczość: PAL/SECAM: 480x576, NTSC: 480x480
• Format obrazu: 4:3
• Ilość klatek na sekundę: PAL/SECAM: 25 fps, NTSC: 29.97 fps
• Bitrate: do 2,6 Mb/s (CBR (stałe) lub VBR (zmienne))

Audio

• Kodowanie: MPEG-1 Audio Layer II lub MPEG-2 (MP2)
• Częstotliwość próbkowania: 44,1 kHz
• Kanały: Dwa kanały: double mono lub stereo, oraz wielokanałowe 5.1 (MPEG Multichannel)
• Bitrate: 32-384 kb/s (CBR lub VBR)

Standard SVCD wyróżniają także dodatkowe właściwości jak np.: możliwość stworzenia interaktywnego menu, napisy karaoke, hyperlinki, 4 niezależne strumienie graficzne z napisami, rozdziały, playlisty, pokazy zdjęć w jakości DVD z rozdzielczością 704x480 (NTSC) lub 704x576 (PAL/SECAM).

15 lipca 2000 roku format SVCD został zestandaryzowany międzynarodową normą oznaczoną IEC 62107 a firma Philips dodała swoje logo dołączając SVCD do oficjalnej grupy płyt kompaktowych.

Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt iż w trakcie opracowywania formatu SVCD, równolegle powstał format CVD (China Video Disc) bazujący standardzie VCD będący niemal identyczny z SVCD. Jedyną różnicą byłą rozdzielczość obrazu wynosząca 352x480 (NTSC) lub 352x576 (PAL/SECAM). Próbowano stworzyć także inne podobne formaty, które jednak nie zdobyły większej popularności, oprócz wspomnianego CVD także: XSVCD (eXtended Super VCD), RSVCD (RoBa SVCD), MVCD (Mole VCD).