Secure Digital (SD) - rodzaj kart pamięci opracowany w 2000 roku przez firmy SanDisk, Panasonic i Toshiba, obecnie jeden z najbardziej popularnych formatów. Karty tego typu charakteryzują się niewielkimi wymiarami 24 × 32 × 2,1 mm oraz masą 2 g. Wyglądem i gabarytami są prawie identyczne jak karty formatu MMC z tą różnicą, że są od nich grubsze oraz w podstawowej wersji są wyposażone w przełącznik blokady zapisu. Karty SD posiadają 9-cio pinowe złącze kontaktowe. Format Secure Digital charakteryzuje wiele odmian kart należących do standardu, które można podzielić ze względu na zastosowaną technologię oraz ze względu na własności fizyczne.

Podział kart SD ze względu na użytą technologię

• SDSC - (Standard Capacity) karty w pierwszej wersji rozwojwej o pojemności do 4 GB
• SDHC - (High Capacity) wersja rozwojowa kart SD o zwiększonej pojemności od 4 do 32 GB
• SDXC - (eXtended Capacity) najnowsza wersja kart SD o pojemności od 32 GB do 2 TB

Podział kart SD ze względu na wymiary

• SD - standardowy rozmiar kart SD 24 × 32 × 2,1 mm
• miniSD - mniejsza wersja SD o wymiarach 21,5 × 20 × 1,4 mm
• microSD - najmniejsza wersja SD o wymiarach 11 × 15 × 1 mm

Różnice w zastosowanych technologiach sprawiają, że także czytniki kart muszą wspierać daną technologię. Powoduje to, że starsze urządzenia wspierające standardowe karty SD nie będą mogły np. odczytać kart w technologii SDHC i nowszych, natomiast czytniki wspierające nowsze typy kart będą kompatybilne w dół, tzn. czytniki kompatybilne z SDHC będą także odczytywać zwykłe karty SD. Kolejnym czynnikiem charakteryzującym standard SD są prędkości transferu danych, który został podzielony na odpwiednie klasy.

Klasy prędkości kart SD

• klasa 2 - 2 MB/s (16 Mb/s)
• klasa 4 - 4 MB/s (32 Mb/s)
• klasa 6 - 6 MB/s) (48 Mb/s)
• klasa 10 - 10 MB/s (80 Mb/s)

Karty SD zostały wyposażone w dość rzadko wykorzystywaną funkcję ochrony praw autorskich materiału zawartego na karcie. Powoduje to, że około 10% pojemności karty nie jest dostępna dla użytkownika, tylko wykorzystywana jest przez procesor karty w celu weryfikacji tożsamości przez aplikację zarządzającą dostępem do zawartości chronionej. Funkcja realizowana jest przez system CPRM (Content Protection for Recordable Media), który wykorzystuje mechanizm Cryptomeria cipher zwany również C2, którego specyfikacja jest pilnie strzeżoną tajemnicą. Do tej pory zabezpieczenie nie zostało złamane, pomimo to jest rzadko wykorzystywane.
Jako ciekawostkę można przytoczyć fakt, iż interfejs kart SD jest także używany do podłączania dodatkowych modułów sprzętowych w tzw. standardzie SDIO (Secure Digital Input Output). W taki sposób można podłączyć do urządzenia, które posiada slot kart SD i wspiera programowo standard SDIO dodatkowe moduły sprzętowe np. kartę sieciową, kamerę internetową itp.