CD, Compact Disc - płyta kompaktowa, krążek o średnicy zazwyczaj 12 lub 8 cm, grubości 1,2 mm, wykonany z tworzywa sztucznego (poliwęglanu), pokrytego warstwą metaliczną, w której są mechaniczne wytłoczone mikroobszary tzw. pity i landy, które w cyfrowym zapisie reprezentują bity 0 i 1. Płyta CD może być odczytana za pośrednictwem promienia laserowego głowicy odtwarzacza CD. Format ten został opracowany przez firmy Sony i Philips. Począwszy od 1982 roku płyta kompaktowa była wykorzystywana wyłącznie jako nośnik dźwięku CD-DA (Compact Disc Digital Audio), jednak ze względu na swoje zalety od 1985 roku znalazła także zastosowanie jako nośnik danych komputerowych tzw. CD-ROM. Następnie, w 1990 roku pojawił się format CD-R (Compact Disc – Recordable), jako płyta jednokrotnego zapisu, a w 1995 roku odmiana CD-RW (Compact Disc – ReWritable) wielokrotnego zapisu. W standardowym formacie CD-DA dźwięk zapisywany jest w formacie stereo z częstotliwością próbkowania 44,1 kHz i rozdzielczością 16 bitów.