Szum kwantowania, kwantyzacji - szum wynikający z błędu kwantowania. Jego źródłem jest niedokładność kwantowania wynikająca ze skończonej liczby przedziałów przeznaczonych do reprezentowania sygnału analogowego. Szum kwantowania pojawia się po odtworzeniu sygnału analogowego z cyfrowego. Gdy chwilowa amplituda sygnału analogowego jest bliska maksymalnej amplitudy występującej w sygnale, wówczas szum kwantowania jest podobny do szumu białego. Przy bardzo małej amplitudzie, gdy wartość wszystkich próbek mieści się np. tylko w dwóch sąsiednich przedziałach kwantyzacji, szum kwantowy objawia się w postaci zniekształceń nieliniowych. Efekt ten jest najbardziej zauważalny w dolnej części pasma akustycznego. Gdy wytwarzane harmoniczne mają częstotliwości większe od częstotliwości Nyquista, powstają w odtworzonym z cyfrowego sygnale analogowym tony zwane szumami granulacyjnymi, podobne do dźwięków wytwarzanych przez trące się o siebie ziarniste cząstki. Łagodzenie skutków błędów kwantowania przez zwiększenie liczby bitów w słowie (zwiększanie liczby przedziałów kwantowania) jest skuteczne, ale "kosztowne". Przy przetwarzaniu dźwięku uzyskanie odstępu od szumów sięgającego 96 dB, wymaga zastosowania słowa 16 bitowego (np. płyty CD-Audio). W standardzie DVD-Audio dźwięk przetwarzany jest przy pomocy słowa 24-bitowego, w ten sposób osiąga się odstęp od szumów na poziomie 144 dB, można więc przyjąć, że zwiększenie słowa bitowego o 1 bit powoduje poprawę dynamiki dźwięku o ok. 6 dB. Innym sposobem na zmniejszenie szumu kwantyzacji w technice fonicznej jest zastosowanie kwantowania nieliniowego dodatkowo stosując tzw. szum typu Dither.