Lata 60. upłynęły głównie pod znakiem różnorodnej muzyki rockowej. Bob Dylan, Jimi Hendrix, The Rolling Stones, The Doors, czy The Beatles, to tylko niektórzy wykonawcy, którzy stali się synonimem i legendą swojej epoki.
Problemy polityczne, gospodarcze oraz społeczne to główna tematyka, która pojawiała się w tekstach piosenek w latach 60. Pozwoliło to na zbudowanie świadomości pośród obywateli na całym świecie, a następnie sprzeciwienie się lokalnym oraz globalnym konfliktom. Można również powiedzieć, że silne zaangażowanie artystów lat 60. bez wątpienia doprowadziło do rewolucji kulturalnej, która następnie miała miejsce.
Like A Rolling Stone - Bob Dylan (1965)
''Like a Rolling Stone'' to piosenka autorstwa Boba Dylana, która została wydana w 1965 roku na albumie ''Highway 61 Revisited''. Jest to również jeden z najsłynniejszych utworów w dziejach muzyki rockowej. Pierwsze nagrania piosenki odbyły się 15 oraz 16 czerwca 1965 roku i brali w nich udział tacy muzycy jak gitarzysta Mike Bloomfield oraz Al Kooper, który grając na organach spóźniał się z akordami. Zabieg ten jednak spodobał się Bobowi Dylanowi i jest cechą charakterystyczną każdego wykonania piosenki. W 2004 roku utwór został sklasyfikowany na 1. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu "Rolling Stone".
(I Can't Get No) Satisfaction - The Rolling Stones (1965)
"(I Can't Get No) Satisfaction" to piosenka grupy The Rolling Stones. Utwór został skomponowany przez Keitha Richardsa i Micka Jaggera podczas trasy koncertowej po Stanach Zjednoczonych w 1965 roku. Piosenka wyraża sprzeciw wobec konformizmu oraz konsumpcjonizmu, którego świadkami byli członkowie grupy podczas amerykańskiego tournée. Niezapomniany i niemalże wszystkim znany gitarowy riff, który pojawia się w piosence, pozwolił grupie oraz kompozycji na zawsze zapisać się na kartach muzycznej historii.
Light My Fire - The Doors (1967)
"Light My Fire" to piosenka amerykańskiego zespołu The Doors, która w 1967 roku ukazała się na debiutanckim albumie grupy ''The Doors''. Autorem muzyki i tekstu, oprócz drugiej zwrotki, którą napisał Morrison, był gitarzysta zespołu - Robbie Krieger. Utwór "Light My Fire" jest również typowym przykładem rocka psychodelicznego, opartego na długich oraz pozornie improwizowanych instrumentalnych partiach solowych. Piosenkę wyróżnia również legendarne intro zagrane przez klawiszowca zespołu - Raya Manzarka.
Jednym z najbardziej znanych wykonań utworu "Light My Fire" był występ na żywo w telewizyjnym show "The Ed Sullivan Show". Grupa przed koncertem została poproszona przez prowadzącego program o zmianę części tekstu, aby nie urazić konserwatywnej części publiczności. Jim Morrison nie dotrzymał jednak obietnicy i zaśpiewał oryginalną wersję piosenki. Niesubordynacja grupy zdenerwowała Eda Sullivana, który zapowiedział, że już nigdy więcej nie zaprosi zespołu do swojego show.
Whole Lotta Love - Led Zeppelin (1969)
"Whole Lotta Love" to pierwszy prawdziwy przebój brytyjskiego zespołu rockowego Led Zeppelin, który rozpoczyna drugi album grupy zatytułowany "Led Zeppelin II". Utwór ukazał się również na 7" krążku w takich krajach jak Francja, Niemcy, Japonia, Szwajcaria, Holandia, czy Belgia. Wytwórnia Atlantic Records w Wielkiej Brytanii wydała singiel "Whole Lotta Love" dopiero w 1997 roku. Można powiedzieć, że był to pewnego rodzaju fenomen, ponieważ menadżer zespołu, Peter Grant, prowadził tzw. politykę "żadnych singli"
Duża część tekstu w utworze "Whole Lotta Love" została zapożyczona z kompozycji "You Need Love" Williego Dixona, co doprowadziło to do procesu sądowego, w którym niepokonany dotąd zespół musiał ulec i przegrał walkę. Nie przeszkodziło to jednak grupie oraz piosence w odniesieniu ogromnego sukcesu komercyjnego. Stacje radiowe po wydaniu albumu "Led Zeppelin II" z chęcią grały kawałek "Whole Lotta Love", ale pojawiającej się w piosence "jęki", zmusiły nadawców do odgrywania skróconych wersji kompozycji.
Louie Louie - The Kingsmen (1963)
"Louie Louie" to piosenka napisana przez Richarda Berry'ego w 1955 roku, która osiem lat później stała się wielkim przebojem za sprawą grupy The Kingsmen. Utwór na przestrzeni lat stał się również standardem muzyki popularnej i do dzisiaj sięga po niego wielu wykonawców, takich jak np. Iggy Pop. Piosenka "Louie Louie" wielokrotnie podbijała także listy przebojów i znalazła się m.in. na 54. miejscu listy ''500 utworów wszech czasów'' wg magazynu "Rolling Stone".
Utwór "Louie Louie" został oparty na tradycyjnej strukturze zwrotka-refren i wykonany w stylu jamajskiej ballady. Treść piosenki opowiada natomiast o żeglarzu, który powraca na wyspę, żeby zobaczyć swoją ukochaną. Tekst utworu "Louie Louie" wzbudził jednak niepokój u agentów FBI, którzy postanowili wszcząć śledztwo w sprawie rzekomej, ale nieistniejące nieprzyzwoitości tekstu.
Oh, Pretty Woman - Roy Orbison (1964)
"Oh, Pretty Woman" to jeden z największych przebojów Roya Orbisona, który od momentu wydania w 1964 roku cieszy się cały czas wielką popularnością. Niezapomniany i znany niemalże wszystkim riff gitarowy, pojawiający się w utworze, zdobył jeszcze większą popularność, gdy został wykorzystany w filmie "Pretty Woman". Potwierdzeniem sukcesu piosenki może być natomiast jej dominacja na szczycie listy Billboard Hot 100 oraz Złota Płyta, którą muzyk został wyróżniony w 1969 roku. Utwór "Oh, Pretty Woman" pomógł także Royowi Orbisonowi otrzymać pośmiertną nagrodę Grammy za najlepszy występ podczas telewizyjnego show "Roy Orbison and Friends, A Black and White Night". W 2004 roku piosenka znalazła się natomiast na 222. miejscu listy "500 utworów wszech czasów" wg magazynu "Rolling Stone".
Good Vibrations - The Beach Boys (1966)
"Good Vibrations" to piosenka amerykańskiego pop-rockowego zespołu The Beach Boys, która ukazała się na dwunastym albumie grupy "Smiley Smile". Utwór skomponował i wyprodukował Brian Wilson, a autorem tekstu został Mike Love. Kompozycję "Good Vibrations" charakteryzuje wykorzystanie nietypowego, jak dla popowej piosenki, instrumentarium. W piosence można usłyszeć m.in. wiolonczelę oraz oraz electro-theremin. Utwór dzięki różnorodności brzmień odniósł duży sukces na całym świecie i dotarł na szczyt notowania Billboard Hot 100. Piosenka trafiła także na 6. miejsce listy ''500 utworów wszech czasów'' wg magazynu "Rolling Stone".
A Whiter Shade Of Pale - Procol Harum (1967)
''A Whiter Shade of Pale" to debiutancki przebój brytyjskiej grupy rockowej Procol Harum. Utwór został nagrany zaledwie w trzech podejściach, ale po kliku dniach piosenkę zarejestrowano ponownie, z nowym perkusistą - Bobbym Harrisonem. Nowa wersja utworu została jednak odrzucona.
Motyw przewodni kompozycji ''A Whiter Shade of Pale", grany na organach Hammonda, został zainspirowany Arią na strunie G z III Suity Orkiestrowej D-Dur (BWV 1068) Jana Sebastiana Bacha, ale nie jest dosłownym cytatem muzycznym. W utworze można również usłyszeć odniesienie do kantaty Wachet auf, ruft uns die Stimme (BWV 140) tego samego kompozytora.
Utwór charakteryzuje również psychodeliczny tekst, którego autorem jest Keith Reid. Muzyk tłumaczył, że tytuł kompozycji wpadł mu do głowy na imprezie, a sam tekst powstał jako luźny ciąg skojarzeń (strumień świadomości). W oryginale kompozycja miała 4 zwrotki, lecz na singlu znalazły się tylko dwie. Trzecia oraz czwarta jest wykonywana wyłącznie na koncertach Procol Harum.
Purple Haze - Jimi Hendrix Experience (1967)
"Purple Haze" to utwór, który jest bez wątpienia jednym z największych przebojów Jimiego Hendrixa. Piosenka została wydana jako singel w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych oraz pojawiła się na amerykańskim wydaniu albumu "Are You Experienced?" w 1967 roku. Słowa utworu opowiadają prawdopodobnie o doświadczeniach Hendrixa z podobnie nazwaną odmianą LSD. Niektórzy uważają jednak, że nazwa utworu pochodzi od odmiany marihuany zwanej "purple haze". Jimi Hendrix zaprzeczył jednak narkotykowym skojarzeniom, zapewniając, że tytuł pochodzi ze snu, w którym chodził na dnie oceanu otoczony fioletową mgiełką. Innym razem tłumaczył, że fraza "purple haze" pochodzi z noweli "Night of Light" Philipa José Farmera. Niezależnie od tego, po której stronie leży prawda, pewnej jest, że riff gitarowy z utworu "Purple Haze" nawet bez żadnych wspomagaczy potrafi zachwycić.
The House of the Rising Sun - The Animals (1964)
"The House of the Rising Sun" to jedna z najsłynniejszych amerykańskich ballad folkowych, która często wykonywana jest przez bluesowych oraz folkowych artystów. Utwór znany jest także pod innymi tytułami, takimi jak "House of the Risin' Sun", "The Rising Sun Blues", "House in New Orleans" oraz "In New Orleans". Najbardziej znane wykonanie kompozycji należy jednak do brytyjskiej grupy The Animals.
Nagranie piosenki "The House of the Rising Sun" przez zespół The Animals odbyło się 18 maja 1964 roku i zakończyło się sukcesem już za pierwszym podejściem. Następnie utwór został wydany jako singiel, ale nigdy nie pojawił się na regularnym albumie grupy. W Stanach Zjednoczonych postanowiono tylko opublikować skróconą wersję na debiutanckim krążku brytyjskiej formacji ''The Animals'' w 1964 r. i pełną wersję na kompilacji ''The Best of the Animals'' w 1966 roku.
Piosenka "The House of the Rising Sun" w wykonaniu grupy The Animals była także najdłuższym singlem jaki został ówcześnie wydany. Oryginalna brytyjska wersja utworu trwała 4:29, ale amerykanie postanowili ją skrócić do 2:58. Nie wpłynęło to jednak na sukces piosenki i obie wersje znalazły się na 1. miejscu list przebojów.
Hey Jude - The Beatles (1968)
"Hey Jude" to jedna z najbardziej rozpoznawalnych piosenek zespołu The Beatles. Kompozytorem tej trwającej 7 minut i 9 sekund ballady jest natomiast Paul McCartney. Utwór został pierwotnie zatytułowany "Hey Jules" i napisany dla syna Johna Lennona, Juliana, żeby załagodzić jego cierpienia związane z rozwodem ojca z Cynthią Powell.
Utwór "Hey Jude" odniósł olbrzymi sukces na całym świecie i przez dwa tygodnie był numerem jeden na brytyjskich listach przebojów. W Stanach Zjednoczonych piosenka utrzymała się natomiast na szczycie listy magazynu "Billboard" przez dziewięć tygodni, co stanowi rekord, jeśli chodzi o piosenki tego zespołu. "Hey Jude" był to również drugi najlepiej sprzedający się singiel zespołu, zaraz po "I Want to Hold Your Hand".