AAC, Advanced Audio Coding - format stratnej, cyfrowej kompresji dźwięku zestandaryzowany w 1997 roku, opracowany przez grupę firm, w której skład wchodzą m.in.: AT&T Bell Laboratories, Dolby Laboratories, Fraunhofer IIS, Sony Corporation i Nokia. AAC powstał z założenia jako alternatywa dla formatu MP3 oferując lepszą jakość dźwięku przy podobnym rozmiarze plików.
Kompresja AAC ma charakter modularny oferując standardowo cztery profile:
Przy użyciu kodeka AAC dźwięk może być kodowany z częstotliwością próbkowania od 8 do 96 kHz oraz składać się z 48 kanałów pełnopasmowych, a także 16 kanałów LFE, 16 kanałów dialogowych i 16 strumieni danych, wyprzedzając pod tym względem format MP3. Pomimo to, MP3 nadal pozostaje najbardziej popularnym formatem plików dźwiękowych. Na obecną popularność formatu AAC złożył się fakt, iż jest on wykorzystywany w sklepie iTunes i odtwarzaczu iPod firmy Apple. Kodek AAC znajduje takżę inne ważne zastosowania, np. w radiofonii DAB+, czy w niektórych systemach telewizji cyfrowej.